تعاريف و مفاهيم آمايش 

آمايش سرزمين به معناي بهره‌برداري بهينه از امكانات در راستاي بهبود وضعيت مادي و معنوي و در قلمرو جغرافيايي خاص است.در اين طرح مزيت‌هاي فضاي طبيعي، اجتماعي و اقتصادي، ساماندهي و نظام بخشي مي‌شود. اين كار با هدف ايجاد رابطه منطقي بين توزيع جمعيت و انجام فعاليت‌ها در پهنه سرزمين با توجه به ويژگي‌هاي فضايي مناطق است. 

بر اساس تعاريف و مفاهيم متفاوت از توسعه، برداشت‌هاي گوناگوني نيز از آمايش در ابعاد، اقتصادي، اجتماعي و جغرافيايي آن ارائه شده است. 

در فرهنگ لغات لاروس، آمايش چنين تعريف شده است: بهترين نوع توزيع جغرافيايي فعاليت‌هاي اقتصادي با توجه به منابع طبيعي و انساني. 

فرهنگ اقتصاد و امور اقتصادي ـ اجتماعي معاصر، تعريف‌ آمايش را به شكل ديگري ارائه نموده است: 
سياستي كه هر يك چارچوب جغرافيايي معين در پي بهترين توزيع ممكن جمعيت بر حسب منابع طبيعي و فعاليت‌هاي اقتصادي مي‌باشد. 

همانگونه كه ملاحظه مي‌شود اين تعاريف به‌طور عمده بر مفهوم مكان‌گرايي تأكيد دارد و به اين جهت چنانچه از تعريف ژان پل لاكاز نيز بر مي‌آيد: منظور ازآمايش سرزمين، رسيدن مطلوب‌ترين توزيع ممكن جمعيت، توسط بهترين شكل توزيع فعاليت‌هاي اقتصادي ـ اجتماعي در پهنه سرزمين است.